"ทุเรียนตก โสร่งก็ถก" – ความเชื่อชาวชวาเกี่ยวกับฤทธิ์กระตุ้นราคะของราชาแห่งผลไม้

"ทุเรียนตก โสร่งก็ถก" – ความเชื่อชาวชวาเกี่ยวกับฤทธิ์กระตุ้นราคะของราชาแห่งผลไม้

ในหมู่ชาวชวาของอินโดนีเซีย มีความเชื่อพื้นบ้านที่สืบต่อกันมาว่า “ทุเรียน” ผลไม้กลิ่นแรงแต่รสชาติอันโอชะ มีคุณสมบัติพิเศษในการกระตุ้นความต้องการทางเพศจนเป็นที่กล่าวขานสืบมา โดยเฉพาะวลีในภาษาอินโดนีเซียที่ว่า “durian jatuh sarung naik” (ดูรียัน จาอุห์ ซารุง ไนก์) หรือ “ทุเรียนตก โสร่งก็ถกขึ้น” เป็นสำนวนพื้นบ้านที่สื่อถึงผลกระทบของทุเรียนที่มีต่อความรู้สึกใคร่ในร่างกายมนุษย์

ชาวชวาเชื่อกันว่า หากรับประทานทุเรียนเข้าไป จะเกิดความรู้สึกกระปรี้กระเปร่า อุณหภูมิภายในร่างกายสูงขึ้น และอาจส่งผลต่ออารมณ์ทางเพศ โดยเฉพาะในเพศชาย ด้วยเหตุนี้จึงมีการกำหนด “กฎข้อห้าม” หรือข้อควรระวังเกี่ยวกับอาหารหรือเครื่องดื่มที่ไม่ควรรับประทานร่วมกับหรือภายหลังการบริโภคทุเรียน เช่น แอลกอฮอล์ หรือกาแฟเข้มข้น ซึ่งอาจกระตุ้นให้ร่างกายร้อนเกินพอดี และเกิดอาการวิงเวียนหรือหัวใจเต้นแรง

ความเชื่อและคำเตือนนี้ไม่ได้หยุดอยู่เพียงในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้เท่านั้น หากแต่แพร่ขยายไปสู่โลกตะวันตกอย่างรวดเร็ว โดยในช่วงต้นคริสต์ศตวรรษที่ 20 เฮอร์แมน เวตเตอร์ลิง (Herman Vetterling) นักปราชญ์ผู้สนใจปรัชญาสวีเดนบอร์ก ยังได้บันทึกไว้ถึงคุณสมบัติ “กระตุ้นกำหนัด” ของทุเรียน ซึ่งเขามองว่าเป็นผลไม้ที่มีพลังลึกลับบางประการ

แม้ในทางวิทยาศาสตร์จะยังไม่มีข้อพิสูจน์แน่ชัดว่าทุเรียนมีสารออกฤทธิ์ทางเพศโดยตรง แต่การที่ทุเรียนเป็นผลไม้ให้พลังงานสูง มีกำมะถันและน้ำตาลในปริมาณมาก ก็อาจมีผลต่อระบบประสาทและการไหลเวียนโลหิต ซึ่งส่งผลต่อความรู้สึกตื่นตัวโดยรวมของร่างกายได้ไม่มากก็น้อย

ไม่ว่าความเชื่อนี้จะจริงเท็จเพียงใด ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่า “ทุเรียน” ไม่เพียงแต่เป็นผลไม้ยอดนิยมในเอเชียเท่านั้น หากยังเป็นสัญลักษณ์ของวัฒนธรรม ความเชื่อ และความลึกลับที่น่าสนใจของผู้คนในภูมิภาคนี้อีกด้วย